Flebologia

Problem nieprawidłowej pracy układu krwionośnego zwykle zaczyna martwić pacjenta dopiero w momencie, kiedy staje się uciążliwy w codziennym funkcjonowaniu, np. kiedy żylaki kończyn dolnych są już widoczne gołym okiem, a nogi bolą, puchną i podstawowe czynności, jak stanie czy chodzenie, zamieniają w gehennę.

Choroby żył zaczynają się jednak dużo wcześniej – już wtedy, gdy pod skórą jeszcze nic nie widać, ale po całym dniu pracy nogi są opuchnięte, nie wiadomo jak je ułożyć, żeby odpoczęły, odczuwalne są mrowienie i swędzenie łydek, a czasem nawet konieczność poruszania nogami podczas siedzenia.

Objawem, który powinien uruchomić „alarm” w głowie pacjenta, są małe, cienkie, popękane naczynka krwionośne, które na skórze ujawnią się pod postacią krwawych wybroczyn, powszechnie nazywanych „pajączkami”. Wydawałoby się, że to problem wyłącznie natury estetycznej? Nie – to przyczynek do rozwoju niewydolności żylnej, która – jeśli nie zaczniemy działać w tym momencie profilaktycznie – może się rozwinąć do postaci nieestetycznych i przede wszystkim, poważnie zagrażających zdrowiu, żylaków.

Żylaki, których rozwoju nie udało się zatrzymać działaniem profilaktycznym (lub też takie działanie nie zostało w odpowiednim czasie podjęte), ZAWSZE stanowią poważny problem. Mogą one prowadzić do powikłań chorób układu krwionośnego, takich jak: zapalenie żył głębokich, owrzodzenie goleni, a nawet zatorowość płucna. Powikłania w zaawansowanym stadium rozwoju są stanem bezpośredniego lub pośredniego zagrożenia życia pacjenta, a mimo to same żylaki, niestety, nadal traktowane są jedynie jako defekt estetyczny.